Sabah baban sana saka yapmayi onerdi.
Bugun okul yok desek, cok sevinip sonrasinda okula gitmek istemeyecegin icin vazgectik.Okul defterini aldim elime:
A:Ogretmen mesaj yazmis.Ne yazmis ki..Giray haftaici iyi calismadigi icin haftasonu iki gun okula gelmesi gerekiyor..
G:(Yuz asildi, gozler doldu)Hayir, gitmem okula

Tamam , tamam bu bir saka, bugun 1 Nisan ve boyle sakalar yapilir.(Yuzunde bir rahatlama)

Ben hazirlanirken, gayet ciddi bir suratla yanima gelip
G:Anne, anne fare evi yemis
A:(Fareden korkan anne) Ne?Nerede?Hangi fare
G: Saka , saka anne!

Severim ben senin sakalarini, espri anlayisini, o guzel aklini.

Ben dun ise basladim.O gun icin oncesinde organize olmakti niyetim ama ise donus gununu dusunmeyi bile erteledigimden basarili bir planlama yapamadim.Icim aciyarak saat 6’da bebegimin sevincli civildanmalariyla uyandim, ise gitmem gerekmese , keske o gun gelmemis olsa, keske bu bir ruya olsa dedim, ama nafile, o beklenmeyen gun gelmisti..Opusup,koklastik,uzerini degistirdim, besledim. Saat 8 olmustu , gitme vakti gelmiste gecmisti bile. Once bebegimi uyuttum. Sonra telasli,buruk,ayaklarim iki ileri, bir geri giderken, hep birseyler unutmusum hissiyle kendimi trende buldum ve ise dogru yurudum.Ne yapiyorum ben ufacik bebegimi birakip diye sordum kendime yol boyunca.Sonra bunu ilk defa yapmadigimi dusundum, ilk yavrumdan ayrilirken de ne hale gelmis oldugumu hatirladim, daha da buruldum.Ise geldim, cok yabanci hissettim kendimi, buraya ait degildim, yerime oturdum, hersey cok sacma geldi, bagira bagira aglamak istedim, gozyaslarimi icime akittim.Ne haber diye soranlara ne diyecegimi bilemedim,haberler iyi degil, hic iyi degilim ben, daha anne sutu alan bebegini evde birakip ise gelmek zorunda olan anne nasil olur ki diyemedim.Sut sagmam gerekti, nerede yapicam dedim, tuvalette dediler, tuvalette bir yandan sut sagarken, bir yandan agladim agladim.Cikmaya yakin biraz daha iyiydim ama hala ise adapte olamadim.Kosar adimlarla eve gittim. En azindan simdi evde, en azindan yavrumu bu kadar kucukken krese birakmak zorunda kalmadim diye kendimi avuttum, 6 ay sonra krese basladinginda neler yasayacamizi dusunmemeye calistim.Sonra ilklerini kaciracagimi dusunerek biraz daha huzunlendim ama bebegimin yaninda hep gulumsedim.
Onu optum kokladim.Bana iyi geldi ama ben ona doyamadan uykusu geldi .Sabah oldu, ayni dongu yine basladi.Alisirsin dediler ama ben hala bebegimden ayri kalmaya alisamadim...

Biz bir gun ciftlikteyken..
Yok maalesef bizim degil, keske, nerdeee...