Kitap gibi cocuksun.
Gorduklerin, duyduklarin, okuduklarimiz ve senin hayal ettiklerin sonucunda korkularin basladi, mesela karanliktan korkar oldun.Oysa cok degil daha 3 ay once, seni evde birakip disari gidebilecegimizi soyluyordun bize, oysa simdi odana tek basina gitmekten dahi korkar oldun.

Sonra cok sinirlisin son gunlerde.Tabiki bu durumda cok normalmis, benim canim normal oglum, bir cesit 3 yas krizi geciriyorsun.Kiziyorsun, sesini yukseltiyorsun, hatta seni hic sevmiyorum diyorsun bize.
Tramvaydayiz, inecegimiz duraktan 1 durak once inmek istedin, olmaz yavrum burada inemeyiz dedim sana.Bana bagirarak ve kizarak:
G:Anne sana burada inelim diyorum, sen Hayir Hayir Hayir diyorsun.Boyle dedigin icin seni hic sevmiyorum.
Anne cok saskin cevap vermez
>G:Anne beni duyuyor musun?

Trende:
Bagira bagira konusuyorsun
A: Yavrum biraz kisik sesle konusursun
G: Oho oho yapar, bagirarak konusmaya devam eder.
Ama sesimi kontrol edemiyorum anne.

Gun icinde gelen telefon eger okulundan ise kalbim en hizlisindan atmaya basliyor.Pek tabi biliyorum ki oglunuz iyi diye aramiyorlar, yine ve mutlaka kotu birseyler oldu.
Bugun yine arandim, kalp carpintisiyla, en hizli sekilde ciktim ofisten.Aslinda kanat takip ucabilmek istiyorum boyle zamanlarda yanina, en kisa yoldan, en cabuk sekilde. Cok ateslenmissin melegim, seni tek basina yatirmislar bir yatak uzerinde yere, cok halsizdin, cok kotu gozukuyordun, ben seni o halde gorunce cok cok uzuldum, ilac verelim Giray'a dedim, okulda ilac yok ilac vermiyoruz dediler, nasil olmaz, ya sen o anda yuksek atesten..dusunmesi bile urkutucu.Gececek yavrum dedim sana, beni duyamiyordun bile.En yakin eczaneden ilacini alip verdim sana.Zor anlarda anneler boyle guclu olurlarmis demek.Oysa senin annen hic sakin degildir, hemen panikler ve eli ayagina dolanir. Ama bugun gerekirse seni kilometrelerce tasiyacak kadar guclu hissettim kendimi.Gececek yavrum gececek, atesin de gececek, kusman de gececek, karninin agrisi da gececek, yine kosup oynayacagiz, hic yorulmadan ve sen yine gozlerini acar acmaz simdi ne oynayalim? sorusunu soracaksin bize.

Sabah bir telas ayakkabini giymeye calisiyorsun
Ayakkabi olmuyor, olmuyor acitiyor.
Himm! Ayagin mi buyudu acaba. Olcelim.Evet ya, ayagin buyumus.Daha dun 26 numara giyiyordun, bugun 27 numara olmus o minik, opulesi, sevilesi guzel ayaklarin.
Buyuyorsun hergun ve buyumek icin nasil acele ediyorsun.
Ale ile plan yapiyormussunuz gelecege dair.Siz buyuyunce once Turkiyeye gidecekmissiniz beraber (nasil tanitiyorsan ulkemizi, bravo yavruma).Sonra Afrikaya gidecekmissiniz, gerci benim de gelmeni istiyorsun, tabi seve seve gelirim.Aslanlari korkutmak icinde maskeler takacakmissiniz yuzunuze.
Hayallarin cok olsun, dileklerin gercek olsun biricigim, yavrum benim.

Yine hastasin yavrum, annen dayanamiyor artik seni hasta gormeye. Gece su istedigini soyledin beni cagirdin yanina, baktim sicaksin sicacik, atesleniyorsun.
Sicak olmussun yavrum dedim.
Evet anne bak agzimdan da ates cikiyor, ejderhayim ben, ejderhayim di mi anne`? dedin. Benim saskinlik dolu yuzumu gorunce ise hemen:Ben seninim anne, senin oglunum, Seni cok seviyorum anne dedin hemen.
Bekliyoruz yine arkasindan ne gelecek bu atesli gecenin. Oysa ben bu yil senin az hasta ve cok saglikli gunler gecirmeni dilemistim.Yine de hastaliklar caresiz olanlardan olmasin degil mi yavrucugum?

Sen 3,5 yasindasin ve en cok oyun oynamayi seviyorsun.Oyun oymamaya doyamiyorsun, oyun en tatli senin icin cok tatli, uykudan da tatli, yemekten de tatli.
Son ilgi alanlarin: Dinazorlar, Ejderhalar ve Uzay . Agzindan ates cikan buyuk ejderhayi satin almak icin para biriktiriyorsun. Bize yardim ettiginde, yada bazen ivir zivir almadiginda, bu istegine ulasman icin kumbarana para atiyoruz.
Sen boyle hayati bir oyun gibi yasarken, annen uzun yapilacaklar listesinde kayboluyor, boguluyor.Seninle yeterince ilgilenemedigini dusunup uzuluyor, zamani durdurup bir soluk almak, yapilacaklari toparlayip, seninle tekrar oyunun icine dalmak istiyor. Mumkun mu? Degil
Ya anne beklentilerini azaltacak ve yapabildikleriyle mutlu olacak yada boyle uzulup zamanini harcayacak.Hayir anne zamanini harcamak istemiyor, senin yanindayken uzgun olmak hic istemiyor.
Ve sadece senin yanindayken seyrettikleri ve duyduklari yuzunden uzgun olmamak icin televizyon seyretmiyor uzun suredir, yuregi artik dayanamadigi icin seyredemiyor, gazete dahi okuyamiyor.
Sali gunu trenle okuluna giderken elimize aldigin gazetede gordun fotograflarini kanlar icinde kalmis o minik yavrularin, senin gibi oyunlarin ve oyuncaklarin icinde kalbolmalari gerekirken, dunyanin en acimasiz yuzunu goren yavrularin, hayatin bu acimasiz gercegiyle karsilasmani istemedim, ama sen israrla sordun ne olmus bu cocuklara dedin?, hasta olduklarini soyledim sana, yetmedi,inanmadin, bulasici hastalik gecirdiklerini soyledim sonra, yine inanmadin ama israrda etmedin daha fazla. Sen okuluna , anne bir kosusturmayla isine gitti, anne arada durdu ve basini kaldirdi, vicdan azabi icinde kivrandi, yuregi yandi, elinden birsey gelmedigi icin isyan etti, lanet etti.Caresizlik cok zor bebegim.
Ulkemdemizdeki ve dunyadaki gelismeler oyle korkutuyor, urkutuyor ki beni...
Seni korumak istiyorum herseyden, sana zarar verebilecek herkesten,kazalardan, belalardan, kotulerden, kotuluklerden.Keske seni ve tum cocuklari koruyabilsem ve cocuklar sadece ve sadece oyunlarin icinde kaybolsa, savaslarda yitip gitmese.