Hayat oyle hizli akiyor ki, hele hayatimiza sen katildiktan sonra...Ben ise pek cok sey yapmak isteyip, istediklerinin cok azini yapabilen biri olarak, ne zamandir, senin dogumundan sonra ve oncesinde hissettiklerimi yazmak istiyordum sana, duygularimi konusurken yazmaktan daha iyi ifade edebildigimi zannediyorum ama birde kagit uzerinde kalsin istiyorum, kaybolmasin, unutulmasin, cok zor biliyorum ama, denemekten ne cikar.

Sana sik sik soruyorum ya:

- Daha once seni ne kadar cok sevdigimi soylemis miydim sana?

-(Yuzundeki en tatli gulumsemeyle)Evet soylemistin anne, ben de seni cok seviyorum diyorsun sende.



Iste o an;dunyanin en mutlu , en sansli insaniyim ben diyorum, oglum beni seviyor, var mi bunun otesi?

Senin gelisinin kararini vermek cok guc oldu benim icin.Zaman hizla akip geciyordu, beni tamamlayacagini hissediyordum, ama korkuyordum, hemde cok!, iyi anne olamamak sana yetememekti en buyuk korkum.Cocuk yetistirmenin o buyuk sorumlulugu, kendimi dunyaya getirecegim insanin gereksinimlerini karsilayabilecek kadar guclu ve bilgili hissetmememdi beni korkutan, cocuk yetistirmeyle ilgili okunacak kitaplar vardi daha, tamamlanmayi bekleyen isler, planlar vardi. Bana kalsa bu karari hicbir zaman veremeyecektim ya.. Birde farkettin mi bilmiyorum, ben oldukca kararsiz bir insanim (-dim), degisiyorum simdilerde daha cabuk kararlar alip, aldigim kararlardan pisman olmamayi ogreniyorum sayende, pisman olunacak, gecmis icin hayiflanacak vakit olmadigini, bugunu , bu ani doyasiya yasamak gerektigini de hatirlatiyorsun bana, elimden geldigince degisiyorum, sayende...

Beni anne olarak sectigini ogrendigimde hissettigim yogun bir saskinlik, en az onun kadar yogun korku ama daha da yogun mutluluktu, karmakarisik duygulardi hissetiklerim.Hayatimin en guzel donemlerinden biriydi hamilelik donemi, cogunlukla mutlu ve huzurlu, cok sukur saglikli (3 ay boyunca yasadigim mide bulantisindan bahsetmiyorum), dogal olarak hatirladigim ve bana kalanlarin buyuk bolumu guzell anilar, ama zaman zaman galiba depresyondayim diye dusunmedim degil, cok sik olmasada kucuk seyleri takinti haline getirip problem etme huyum da vardir, hamileligimin son zamanlarinda babana zor anlar yasattim, mesela yasadigimiz harabe evi tek basina badana yapmak zorunda bile kaldi. Seni beklerken ise cok guldum, bir o kadar da cok agladim, zaten duygusal olan ben daha da duygusal olmustum. Sende cok duygusal bir cocuksun.(neden acaba?)Kimsenin uzulmesine dayanamiyorsun, buyuk, cok iyi bir kalbin var senin, cok sukur...

Dogdugun gunde beni hazirliksiz yakaladin, nedense bizim belirledigimiz tarihte gelecegine oyle inanmistim ki, yapilmasi gereken en onemli seylerden hastane cantasi hazirlama isini bile son haftaya birakmistim, yanimiza bir fotograf makinasi dahi almadan kavusmaya gittik sana, oyle bir telasla ve mutlulukla.Senin o mis kokulu bebek halinle annenle cekilmis neredeyse hic fotografin yok, uzgunum, diger yandan ne onemi var sen ve biz variz, saglikliyiz ve mutluyuz deyip avutuyorum kendimi, cok sukur...

Sonra senin o mis kokunu icime cekisim, avazin ciktigi kadar aglarken, seni kucagima aldiginda o guzel gozlerini gozume dikip susup bana bakisin, unutabilir miyim o anlari, sanmam, unutamam. Seni tutmayi bile beceremiyordum daha, dokunmaya kiyamayordum ki sana, bakmaya doyamiyordum.Bu seferde meshur guvensizligim devreye girdi, seni doyuramadigimi dusunmeye basladim, hatirlamayalim degil mi bu kisimlari? Gecti bitti, doydun da buyudun de cok sukur...

Hergun bir mucizeydi seninle:guldun,kafani kaldirdin, dondun, oturdun, emekledin, ilk kelimelerin, ilk adimin, uzgunum bircok ayrintiyi hatirlamiyorum bile. Zaten hep ne olur zaman yavas akip gitsin diye dusunurek gecti ilk yillar, sana doymak, her anin keyfini cikarmak istiyordum oysa, zor zamanlar gecirdik, keyfimiz kacti, istedigim gibi yasadim mi o zamanlari, yok sanmiyorum, neyseki yasanilan zor zamanlar geride kaldi ve biz saglikliyiz ve seninde dedigin gibi mutlu bir aileyiz, en onemlisi de bu degil mi?

Dogdugun andan itibaren sana baglanmistim ben, hemde ne baglanmak, cok acemi bir anneydim biliyorum ama ogrenmeye istekliydim anneligi , zaman zaman cok beceriksiz hissettim kendimi, cok bilgisiz, cok yetersiz.Cogu zaman yetersizlik hislerim senin gulumsemenle dagilip gitti, hele sarilip seni cok seviyorum annecim demiyor musun, iste beni dunyanin en mutlu insani yapiyorsun o anda, butun eksikliklerimle iyi bir anne olduguma inaniyorum sonunda. Senden ayrilip calismak zorunda olmak ah nasil zor gelmisti bana, seni ilk krese biraktigimiz gunleri dusundukce kalbimdeki sizi, hissettigim yalnizlik ve caresizlik, cok cok cok zor.Ben istiyorum ki her zaman yaninda olayim,seni tum kotulerden, kotuluklerden koruyayim, tabi ki benim buna gucum yetmez biliyorum, asiri korumaci yonum kisilik gelisimine zarar verebilir biliyorum, mumkun oldugunca sana ozgurluk taniyacagima ve senin ozguveni cok yuksek bir insan olarak, zorluklar karsisinda yilmadan, mucadele etmen icin sana destek olacagima soz veriyorum kendime ve sana.

Seninle tekrar dogdum ben, yine cocuk oldum sayende, senin gozunle gormeye calisiyorum dunyayi, ilk defa goruyormusum gibi heyecanla bakmaya calisiyorum her gordugum cicege, bocege.En yavas hizimla yurumeye calisiyorum yollarda (her zaman olmuyor biliyorum, hayat her zaman teoride oldugu gibi mukemmel degil, elimden geldigince), senin hizina ve enerjine ayak uydurmaya calisiyorum, seni anlamaya calisiyorum, senin ogrenme hizina ve kapasite hayran kalip ogrenme askiyla doluyorum, uykucu degilim eskisi gibi, erkenden kapanmaya hazir goz kapaklarima artik soz gecirebiliyorum, kesinlikle daha enerji doluyum, kolay kirilmiyorum, kolay yikilmiyorum, daha cesaretliyim (bir gun ehliyet alabilecegime bile inaniyorum), daha cok sukrediyorum, onceliklerim degisti, mutlu olmak icin daha cok neden buluyorum, inan bana kendimi senin annen olduktan sonra daha cok seviyorum, kendimle, dunyayla barisigim, daha sabirliyim ve yasamayi cok ama cok seviyorum, seninle saglikla uzun yillar gecirmek istiyorum, arada bir neden 30 yil beklemisim ki sana kavusmak icin diyorum o kadar, evet evet kotu huyum keskelerimi kendime saklayarak ve senin sevgi dolu, durust, yardimsever,duyarli bir insan olacaginda emin, basimi her yastiga koydugumda huzur dolu uyuyorum, iyiki varsin!

Hayatimsin, gunesimsin, hayatima anlam verensin.Senden sonra yasamin ne kadar guzel ve bir o kadarda kisa oldugunu daha iyi anladim, birlikte gecirecegimiz zamanlari saglikla ve doya doya yasayalim istiyorum.Iyi ki iyi ki dogdun meleim, iyi ki senin annenim.

Seni cok ama cok seviyorum,

Annen